برند
Brand و شهرت Reputation بسیار محکم به یکدیگر متصل‌اند اما مترادف
نیستند. زیرا که در بسیاری از شرکت‌ها در هنگام شروع پروژه مدیریت برند یا
برندینگ، با این مسئله روبرومی شویم و از مدیران می‌شنویم که پروژه برند را
به پروژه شهرت ونام تجاری برای فهم بهتر نیروی‌های انسانی سازمان خود،
ترجمه می‌نمایند. حتی مدیری درخواست می نمایند که ما نیز از واژه شهرت سازی
به‌جای برندسازی استفاده نماییم.
این مورد بسیار عادی است که عموم مردم، برند داشتن را با شهرت داشتن مترادف می‌دانند.
با توجه به اینکه برند و شهرت هردو از نوع دارایی‌های نامشهود (ناملموس/
غیر عینی) شرکت هستند، این ناملموس بودن سبب می‌شود که تفسیر یکسانی از این
دو واژه در ذهن مدیران ایجاد گردد. همچنین موجب شده است تا گرایش و
هدف‌گذاری مدیران به برندسازی و ایجاد شهرت از یک مسیر واحد برنامه‌ریزی
گردد.
شهرت و برند، هردو از مسیر برقراری ارتباط با مخاطب شکل گرفته و به دنبال بهبود شناخت و درک مخاطب از کالا یا خدمت هستند.
عملکرد برند دارای ماهیت چندگانه و اثری افزاینده دارد. هدف از برند و
عملیات برندسازی، ایجاد اشتیاق و تمایز است. تحریک خریداران به پرداخت وجه
بیشتر برای محصولات و خدمات سازمان به‌جای اینکه آن پول را جای دیگر صرف
نمایند. شهرت حاصل جمع کل سوابق کاری سازمان است.
به زبان ریاضی می‌توانیم عملکرد برند را به عمل ضرب و شهرت را با عمل جمع تشبیه نماییم.
پس شهرت عبارت است حاصل جمع فعالیت‌ها و اظهارنظرهای گذشته تا امروز
سازمان است. در این حالت برند ساخته می‌شود که این شهرت به را کسب درآمد و
پول نزدیک نماید. پس یکی از وظیفه مدیریت برند، حفاظت از شهرت سازمان به
منظور حفظ اعتماد و اعتبار است.
برند
نقشی پویا و کنش گرا، اما شهرت نقشی تدافعی دارد. ولی هر دو برای سازمان
ضروری است.هر یک می‌تواند دچار مشکل شده و آسیب ببینند و آسیب یکی بر دیگری
تأثیر خواهد گذاشت.
برای خواندن ادامه مطلب روی لینک زیر کلیک نمایید.
کلمات کلیدی:برند-برندسازی-آموزش برند-مشاوره برند-برندینگ